پس از موشک‌ها، پیش از بوسه‌ات

آی عزیز دلم، این نوشته فقط درباره عشق نیست، درباره معناست. وقتی همه چی داره می‌ریزه، وقتی دنیا می‌خواد لهت کنه، یه نگاه، یه آدم، می‌تونه دلیل زنده موندنت باشه. اینجا “تو” نماد کسیه که بودنش باعث می‌شه هنوز دلت بخواد بجنگی، نه برای دوست داشتنش، برای زنده موندن با حسش.
گاهی آدم نه از رو عشق، بلکه از رو نیاز به یه تکیه‌گاه می‌ره سراغ کسی… و این همون لحظه‌س که «دوست داشتن» می‌ره یه مرحله بالاتر: می‌شه معنا.