پا برهنه
زیر سایه درخت ، با دامن گل گلی ات می رقصی
در کنار پرنده ها و بوی خاک نم خورده.
نور خورشید روی صورتت افتاده
و من ، میان نفس های تو و صدای دوربین که لحظه ات را می دزدد ، گم می شوم.
تو گل می چینی ،
و من به بوسیدنت فکر می کنم با دهانی پر از شعر و مشتی خاک
که از زمین بودنت برداشته ام.
اگر از زیر آوار موشک‌ها جان به در ببرم، اگر سایه‌ی مرگ از سرم بگذرد،باز
تو یونانی تو در زبان من یک واژه‌ای.اما در دل من،تمام اسطوره‌ای…تمام آن سرزمین گمشده‌ای
تو خاورمیانه‌ای…ویران،اما هنوز در قلبم مقدّس.دلت پر از آتش است،و هر بوسه‌اتجنگی تازه آغاز می‌کند.با
تمامی حقوق مادی و معنوی محفوظ است.
طراح و پشتیبان وبسایت: کتایون فرد